นิทานเรื่อง หมาจิ้งจอกกับองุ่นเปรี้ยว 

ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีต้นไม้หลายต้นขึ้นอยู่ บางชนิดมีดอกไม้สวยงาม บางชนิดมีผลไม้ให้สัตว์ต่าง ๆ ได้กินเป็นอาหาร  สัตว์มากมายชอบมาที่ป่านี้ เพราะชอบมาหาผลไม้อร่อยกิน รวมทั้งฝูงลิงน้อยซึ่งมีเจ้าจุกเป็นหัวหน้าฝูง รวมอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย  วันนี้ฝูงลิงคุยกันเรื่องผลไม้ที่อร่อยที่สุดและมีสัตว์มากินมากที่สุด คือองุ่น  ต้นองุ่นเลื้อยเกาะตามกิ่งก้านของต้นไม้ มีเถาองุ่นเป็นมือเกาะ ออกลูกเป็นพวงห้อยลงมามากมาย  

เจ้าจุกเป็นลิงน้อยแสนฉลาด มันชี้ให้เพื่อนดูองุ่นต้นหนึ่ง แล้วบอกว่า “พวกแกเห็นมั้ยองุ่นต้นนั้นน่ะ ไม่เหมือนต้นอื่น เป็นต้นไม้วิเศษ”  ลิงน้อยทุกตัวหันไปดูตาม  เห็นองุ่นต้นนั้นใหญ่โต ดูแข็งแรงกว่าต้นอื่น ๆ ออกลูกเป็นพวงใหญ่มาก และลูกที่เกาะกันเป็นพวงก็ลูกโต สีแดง  ลูกลิงตัวหนึ่งถามด้วยความอยากรู้ “วิเศษไง เล่าเร็ว ๆ สิ”  เจ้าจุกจึงเล่าต่อ “พวกแกดูตามข้อเถาสิ มีมือสำหรับยึดเกาะ ตรงนั้นขยับได้ด้วยนะ”    

องุ่นวิเศษต้นนี้มีพลังพิเศษ ออกลูกหลายพวง เป็นพวงใหญ่ สีแดงสด หวานฉ่ำชุ่มคอชื่นใจ  สัตว์ที่ได้กินเป็นต้องติดใจ ตัวไหนไม่สบายหรือไม่แข็งแรง ขาอักเสบมีแผล จะมากินองุ่นต้นนี้ทำให้แข็งแรงขึ้น แผลหายเร็วขึ้น สัตว์ที่ตามัวก็มากิน เพราะกินแล้วตาสว่าง  ปู่ของเจ้าจุกชอบมากินเพราะแก้หลงลืมได้ แม่ของเจ้าจุกชอบกิน เพราะแก้หงุดหงิดกับความซนของลูกลิงอย่างเจ้าจุกได้ หากเจ้าจุกไอค็อกแค็ก แม่จะเก็บองุ่นวิเศษต้นนี้ไปให้กิน  และยิ่งกว่านั้นคือ องุ่นต้นนี้มีความสามารถพิเศษรู้จิตใจของผู้อื่น หากผู้นั้นเข้ามาหาต้นองุ่นด้วยความจริงใจ และต้องการความช่วยเหลือ  

สัตว์ที่เข้ามากินลูกองุ่น บางตัวมากินด้วยความอร่อย บางตัวมากินเป็นอาหาร บางตัวมากินเป็นยารักษาอาการไม่สบาย บางตัวเก็บกินลูกองุ่นสีแดงสดหวานฉ่ำที่หล่นลงมาที่พื้นดิน  บางตัวต้นองุ่นจะเห็นอกเห็นใจเป็นพิเศษ เถาที่เป็นมือเกาะจะโน้มพวงองุ่นลงมาให้ จนกระทั่งสัตว์เหล่านั้นกัดกินหรือเก็บกินได้ อย่างเช่นเจ้าจุกจอมฉลาด  สัตว์ตัวไหนที่จิตใจไม่ดี นิสัยไม่ดี เถาองุ่นจะไม่โน้มตัวลงมาให้เป็นพิเศษ  พวกสัตว์รักองุ่นต้นนี้มาก ต่างช่วยกันดูแลรักษาให้ต้นองุ่นเจริญงอกงาม ออกลูกให้พวกมันได้เก็บกินตลอดไปอีกนานแสนนาน  

วันนี้เจ้าจุกและเพื่อน ๆ มากันเป็นฝูงใหญ่ เมื่อฟังเจ้าจุกเล่าเรื่องเสร็จ ทุกตัวพากันกระโจนลงมาจากต้นไม้ที่นั่งฟังเจ้าจุกอยู่ แล้วเก็บลูกองุ่นแสนอร่อยที่ตกอยู่ที่พื้นดินกินกันอย่างสนุกสนาน  พูดจาหยอกล้อกันตามประสาลิง  พออิ่มแล้วเจ้าจุกพูดนำขึ้น “ขอบคุณคร้าบพี่องุ่น ที่ให้พวกเราได้กินของดีมีประโยชน์ต่อร่างกาย” แล้วเพื่อนของเจ้าจุกอีกตัวหนึ่งก็พูดอวยชัยให้พร “ขอให้พี่องุ่นอยู่ดูแลพวกเราไปนาน ๆ นะคร้าบ”  อีกหลายตัวส่งเสียงร้องขึ้นพร้อม ๆ กัน “เย้ เย้ เย้ เรารักพี่องุ่น พี่องุ่น พี่องุ่น”  องุ่นวิเศษใช้มือเถาโยกพวงองุ่นไปมา ชอบใจที่ฝูงลิงน้อยมีความสุขและแข็งแรง  

ในป่านี้มีหมาจิ้งจอกตัวหนึ่งนิสัยเกเร กลางวันมันชอบนอนอยู่ในโพรงดิน แล้วออกหากินตอนกลางคืน  มันชอบแกล้งสัตว์ที่นอนตอนกลางคืน ด้วยการส่งเสียงร้องดัง ๆ ให้สัตว์เหล่านั้นตกใจตื่น บางทีก็วิ่งไล่สัตว์ตัวเล็ก ๆ ที่ออกมาเดินเล่นตอนกลางคืน มันชอบใจมากที่เห็นสัตว์เหล่านั้นพากันวิ่งหนี  มันส่งเสียงหัวเราะดัง ๆ สนุกที่ได้แกล้งสัตว์อื่น “ฮ่าฮ่าฮ่า เอิ๊ก เอิ๊ก สนุกจัง”  ไม่มีสัตว์ตัวไหนในป่าที่รักมัน เพราะมันมีนิสัยที่ไม่ดี แถมยังตัวเหม็น จึงไม่มีใครอยากเข้าใกล้  

มันได้ยินสัตว์เล่าเรื่องที่ได้กินผลองุ่นวิเศษ น้ำหวานฉ่ำชุ่มคอชื่นใจ แล้วทำให้ร่างกายแข็งแรง และพวงองุ่นโน้มลงมาเองได้  มันจึงอยากไปดูบ้าง  วันหนึ่งตอนกลางวันมันออกมาจากโพรงดินซึ่งเป็นที่อยู่ของมัน แล้วเดินไปหาต้นองุ่น  มันเห็นองุ่นพวงใหญ่ที่สุดพวงหนึ่ง มีลูกองุ่นใหญ่มาก สีแดงสดเป็นมันน่ากิน มันนึกอยากกินขึ้นมาทันที    

วันนั้นเจ้าจุกจอมฉลาดก็ชวนเพื่อน ๆ มานั่งเล่นพูดคุยกันบนต้นไม้เหมือนเดิม  พวกมันเห็นหมาจิ้งจอกเกเรเดินมาแล้ว  เจ้าจุกรีบบอกเพื่อน ๆ ว่า “จุ๊ จุ๊ พวกแกไม่ต้องกลัวมัน นั่งเฉย ๆ พวกเราอยู่บนต้นไม้สูง มันกระโดดไม่ถึงหรอก”  เจ้าจุกเล่าต่ออีกด้วยน้ำเสียงแสดงความฉลาดว่า “ปู่ฉันเล่าให้ฟังว่า หมาจิ้งจอกแก่ ๆ อีกหน่อยก็เป็นปีศาจหมาจิ้งจอก แปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ พวกเราอย่าไว้ใจมัน” ฝูงลิงน้อยเชื่อฟังเจ้าจุก พากันนั่งนิ่ง ๆ มองหมาจิ้งจอกตัวนั้น  

หมาจิ้งจอกเดินมาอยู่ใต้ต้นองุ่น สายตาจ้องจับอยู่ที่พวงองุ่นสีแดงสดน่ากิน  มันตั้งใจว่าจะกินองุ่นวิเศษพวงนั้นให้หมด ไม่เหลือให้สัตว์อื่นกินเลย เพื่อมันจะได้แข็งแรงอยู่ตัวเดียว  มันพูดกับตัวมันเองว่า “ข้ามีฟันแข็งแรง แหลมคม หางยาวแข็งแรงเป็นพวง คงช่วยการกระโดดได้” แล้วมันก็กระโดดสูงขึ้นทันที หวังว่าจะงับองุ่นพวงใหญ่ได้เหมือนที่คิด  แต่โชคร้าย มันงับไม่ถึง มันพยายามกระโดดสูงอีกสามครั้งแต่ไม่สำเร็จ มันโกรธมาก ตวาดเสียงดังใส่ต้นองุ่นว่า “เจ้าองุ่น ข้ารู้นะว่าแกโน้มตัวลงมาได้  รีบโน้มลงมาให้ข้ากินเร็ว ๆ อย่าให้ข้าโมโหมากกว่านี้”  

องุ่นวิเศษรู้จิตใจของหมาจิ้งจอกเกเรตัวนี้ว่า ไม่มีความรักและความเมตตาให้สัตว์อื่น ไม่แบ่งปันความสุขและความอร่อย เห็นของดีมีประโยชน์ก็จะเก็บกินตัวเดียว ไม่ห่วงใยใคร ถือว่ามันเอาเปรียบสัตว์อื่นในป่านี้  องุ่นจึงทำเป็นไม่ได้ยิน มือเถาไม่โน้มพวงองุ่นลงมาให้ จึงยิ่งทำให้หมาจิ้งจอกโกรธมาก มันดุต้นองุ่นเสียงดังอีกว่า “ดีละ ข้าจะลงโทษเจ้าที่ขัดใจข้า ไม่ทำตามที่ข้าสั่ง” 

แล้วมันก็เปลี่ยนวิธีการใหม่โดยใช้การกระโดดไกล  มันหันหลังเดินออกไป แล้วกลับหันหน้ามาทางต้นองุ่น ออกวิ่งเต็มแรงของมัน พอมาใกล้มันก็กระโดดสูงสุดตัวเพื่องับพวงองุ่น แต่ไม่สำเร็จ ตัวมันตกลงมาที่พื้นดินเสียงดังแอ้ก มันร้องขึ้น “โอ๊ย เจ็บ”  แต่เนื่องจากมันต้องการเอาชนะต้นองุ่น  มันจึงทำแบบเดิมอีกสามครั้ง แต่ทุกครั้งตกลงมา ได้รับความเจ็บปวดมากขึ้นทุกที  ในที่สุดมันล้มเลิกความพยายาม นั่งแหงนมองพวงองุ่นด้วยความเจ็บใจ มันพูดกับตัวเองว่า “ฮึ ข้าไม่น่าโง่ไปฟังเรื่องโกหกจากไอ้พวกนั้นเล้ย แกต้องเป็นองุ่นเปรี้ยวแน่ ๆ ไม่อยากกินแล้ว ไปดีกว่า” มันเดินจากไปด้วยความผิดหวังและเจ็บปวดร่างกาย  เจ้าจุกจึงพูดกับเพื่อน ๆ ว่า “มันอดกิน เพราะมันนิสัยไม่ดี มันกระโดดงับไม่ถึง มันจึงแกล้งบอกว่าองุ่นเปรี้ยวเพื่อหลอกตัวเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”  

วันเวลาผ่านไปอย่างมีความสุข ทุกวันฝูงลิงที่มีเจ้าจุกเป็นผู้นำพากันมานั่งเล่นนอนเล่นตามต้นไม้ใกล้กับต้นไม้วิเศษคือพี่องุ่นของพวกมัน  ลูกลิงทุกตัวเติบโตขึ้น ตัวใหญ่ แข็งแรง และมีความสุขทุกคืนวัน ด้วยการกินผลไม้ที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย