นิทานเรื่อง มดกับตั๊กแตน

ณ วันหนึ่งในช่วงเวลาแห่งฤดูร้อน แสงแดดส่องส่างให้ความอบอุ่นไปทั่วทุ่งหญ้าสีเขียวกว้างใหญ่ลมโชยอ่อนๆ พาให้ใบหญ้าลู่ไปตามลม ไหวเอนไปมาน่ารื่นรม กลิ่นหญ้าหอมอบอวลละมุนละไม ท้องฟ้าสว่างสดใสยังมีเสียงร้องเพลงสนุกสนานดังแว่วมากับสายลม 

♫ ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา ม่วง ครามน้ำเงิน ว้าวๆ เขียว เหลือง แสด แดง รวมเป็นแสงร้อนแรง ให้อบอุ่นร่างกาย แสงอาทิตย์ อบอุ่นจริงๆ ติ้ง ตะละติ้งๆ ตะละติ้งๆ ติ้ง ตะละติ้งๆ ตะละติ้งๆ มาเต้นรำ เธอกับฉัน สนุกด้วยกัน โวๆ มาเต้นรำ เราเพื่อนกัน ลา ลัล ลา ลัล ลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา ลัล ลา ♫

เจ้ามดแสนขยันกับเจ้าตั๊กแตนแสนสำราญ ต่างเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน ในวันอันแสนอบอุ่นพวกมันทั้งสองตัวเที่ยวเล่นกันในยามฤดูร้อนทุกวัน  

จนเมื่อแสงแดดแห่งฤดูร้อนแสนร้อนกำลังจะหมดไป วันหนึ่งมดแสนขยันจึงพูดกับตั๊กแตนแสนสำราญว่า  

“เรามาเตรียมที่อยู่อุ่นๆ และกักตุนอาหารแสนอร่อยไว้กินกันเถอะ” 

แต่เจ้าตั๊กแตนที่เอาแต่ชอบเที่ยวสำราญกลับบอกว่า 

“เรายังมีเวลาอีกตั้งเยอะ เรามาร้องเพลงแล้วก็เต้นรำกันเถอะ” เจ้าตั๊กแตนเอ่ยออกมาด้วยความขี้เกียจ 

แต่เจ้ามดแสนขยันทำงานก็บอกอีกว่า 

“เราไม่มีเวลาทำอย่างนั้นหรอก พวกเราสัตว์ทุกตัวต้องการอาหารและที่อยู่อันอบอุ่น หากไม่ทำแล้วใครจะมาทำให้ล่ะ คิดให้ดีๆนะ” เจ้ามดแสนขยันตักเตือน แต่เจ้าตั๊กแตนไม่สนใจ มันยังงเต้นรำต่อไป 

ฝ่ายเจ้ามดแสนขยันจึงเริ่มตั้งหน้าตั้งตาทำงานทันที 

♫ ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์ตัวนิดๆ ขยันขันแข็ง ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา รื่นเริงใจ ไม่เคยงอแง ไม่เคยท้อแท้ เหนื่อยก็พักสักหน่อย ลุกขึ้นมาใหม่ ตั้งใจทำงาน เบิกบาน สนุกสนาน เพื่อวันข้างหน้า สำราญสุขตลอดไป ♫

ที่ผืนดินซึ่งปกคลุมไปด้วยทุ่งหญ้าสีเขียว ยังอีต้นโอ๊คสูงตระหง่าน ที่โคนต้นนั้นเจ้ามดแสนขยันตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างไม่ย่อท้อต่อความเหน็ดเหนื่อย มันใช้เท้าน้อยๆ แต่แข็งแรงนั้นขุดรูลงไปใต้ดิน และเข้าไปสร้างรังอันอบอุ่นของมัน ทีละเล็กทีละน้อย แล้วก็เก็บอาหารมากักตุน 

ความขยันของเจ้ามดน้อยนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเพียงวันเดียว แต่ทุกๆวัน วันละหลายชั่วโมง ที่เป็นแบบนี้เพราะมดน้อยเป็นเด็กดี เชื่อฟังคำสอนของพ่อแม่ว่าเป็นเด็กดีต้องรู้จักขยันและอดทนเพื่อนาคตที่ดี  

เวลาผ่านไป ด้วยความขยัน เจ้ามดน้อยยังมีอาหารกิน มีที่นอนอุ่นๆที่มันสร้างขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจ ผิดกับเจ้าตั๊กแตนแสนสำราญลิบลับ  

ห่างไกลออกไปทางทิศใต้ เจ้าตั๊กแตนที่เอาแต่เที่ยว ไม่รู้จัดอดทนทำงาน ต้องหิวเพราะไม่มีอาหารเก็บไว้กิน  

♫ เฮ้อ ฉันเหนื่อย ฉันเหงา ฉันเจ็บ โอ๊ย  ฉันเหนื่อย ฉันเหงา ฉันหิว โอ๊ย มันแสนทรมาน มันแสนทรมาน ♫

เจ้าตั๊กแตนเริ่มคิดหาทางออก มันคิดถึงเพื่อนรัก เจ้ามดแสนขยัน เจ้าตั๊กแตนจึงตัดสินใจเดินทางออกไปหามดน้อยแสนขยันทันที  

“โอ๊ย ฉันหนาวเหลือเกิน ฉันจะเดินไม่ไหวอยู่แล้ว ช่วยฉันด้วย เมื่อไรจะถึงสักทีนะเนี่ย โอ๊ย โอ๊ย ช่วยด้วย ช่วยด้วย โอ๊ย ช่วยด้วย” 

ในที่สุดเจ้าตั๊กแตนเดินทางมาถึงรังของมดน้อยเพื่อนรักของมัน พลางร้องเรียกด้วยเสียงแหบแห้ง แถมไม่สบายอย่างหนัก  

“ช่วยด้วย มดน้อย ช่วยฉันด้วย” 

“อ้าว เจ้าตั๊กแตนเพื่อนรัก เกิดอะไรขึ้น” 

เจ้ามดเห็นเพื่อนของมันเปียกและหนาวสั่น เจ้ามดจึงมีน้ำใจให้ตั๊กแต่เข้ามานอนในรังอันอบอุ่นของมันเป็นการชั่วคราว 

พอรุ่งเช้าเจ้าตั๊กแตนตื่นขึ้นมา เจ้ามดช่วยแบ่งปันอาหารที่มีเพียงน้อยนิดให้เจ้าตั๊กแตนกิน แต่เจ้าตั๊กแตนกลับไม่อิ่มร้องขออาหารเพิ่ม เพราะลืมไปว่านั่นไม่ใช่ของของตน 

ตั๊กแตนลืมคำที่แม่เคยสอนไว้จนหมดสอ้น ว่าต้องไม่เอาของๆคนอื่นมาเป็นของๆตัวเอง มดน้อยบอกกับตั๊กแตนว่าไมา่สามารถให้อาหารกับตั๊กแตนได้มากกว่านี้แล้ว เพราะมดน้อยเก็บสะสมอาหารไว้เพียงพอแค่ตัวเดียวเท่านั้น  

ตั๊กแตนรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทาง 

“เฮ่อ ตั๊กแตนเศร้าจัง” 

สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะตั๊กแตนประมาท คนประมาทเป็นคนที่ไม่รู้จักเตรียมพร้อมสำหรับวันข้างหน้า และคนประมาทก็มักจะพบกับความยุ่งยากและความเจ็บปวดในภายหลัง ทั้งที่เจ้ามดเคยเตือนตั๊กแตนแล้วว่า ให้เตรียมการตั้งแต่แรก จะได้มีที่อยู่และมีอาหารกินในวันที่แสนลำบาก แต่ด้วยความเป็เพื่อนกัน เจ้ามดจึงพูดกับตั๊กแตนไปว่า  

“เจ้าตั๊กแตนเพื่อนรัก เราจะให้คาถาที่จะคุ้มครองบไม่ให้เจ้าเกิดความประมาทได้อีก จำให้ดีนะ” 

♫ ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ ร้องตามฉันนะ (จ้า ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ) เย้ๆ ดีมาก นา นา นา (โอเคๆ นา นา นา ) ว้าว เจ๋งไปเลย มาร้องพร้อมกันนะ (ได้เลย) ♫

♫ ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา รื่นเริงใจ ไม่เคยงอแง ไม่เคยท้อแท้ เหนื่อยก็พักสักหน่อย ลุกขึ้นมาใหม่ ตั้งใจทำงาน เบิกบาน สนุกสนาน เพื่อวันข้างหน้า สำราญสุขตลอดไป ♫

“เห็นมั้ยล่ะ ได้แล้ว” 

“โห เป็นอย่างงี้นี่เอง ฉันเข้าใจแล้ว” 

เจ้าตั๊กแตนเข้าใจทุกอย่างและอำลาจากมดแสนขยันไป เจ้าตั๊กแตนได้เรียนรู้ว่าต่อไปมันจะเตรียมพร้อมและตั้งหมั่นอยู่บนความไม่ประมาท เพื่อป้องกันสิ่งที่ไม่ดีที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต  

♫ มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์ตัวนิดๆ ขยันขันแข็ง ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์ตัวนิดๆ ขยันขันแข็ง ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงาน ทำงาน ลัล ลา ♫

นิทานเรื่องสอนให้รู้ว่าผู้ที่ผ่านให้วันเวลาผ่านไปอย่างไร้ค่า ชีวิตย่อมพบกับความว่างเปล่า 

♫ ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา ลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา ม่วง ครามน้ำเงิน ว้าวๆ เขียว เหลือง แสด แดง รวมเป็นแสงร้อนแรง ให้อบอุ่นร่างกาย แสงอาทิตย์ อบอุ่นจริงๆ ติ้ง ตะละติ้งๆ ตะละติ้งๆ ติ้ง ตะละติ้งๆ ตะละติ้งๆ มาเต้นรำ เธอกับฉัน สนุกด้วยกัน โวๆ มาเต้นรำ เราเพื่อนกัน ลา ลัล ลา ลัล ลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา วันดีๆ ลั้ลลา สีทุกสีมารวมกันลั้ลลา ลัล ลา ♫

♫ ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย ฮุยเลฮุย มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์ตัวนิดๆ ขยันขันแข็ง ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา รื่นเริงใจ ไม่เคยงอแง ไม่เคยท้อแท้ เหนื่อยก็พักสักหน่อย ลุกขึ้นมาใหม่ ตั้งใจทำงาน เบิกบาน สนุกสนาน เพื่อวันข้างหน้า สำราญสุขตลอดไป ♫

♫ เฮ้อ ฉันเหนื่อย ฉันเหงา ฉันเจ็บ โอ๊ย  ฉันเหนื่อย ฉันเหงา ฉันหิว โอ๊ย มันแสนทรมาน มันแสนทรมาน ♫

♫ ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา รื่นเริงใจ ไม่เคยงอแง ไม่เคยท้อแท้ เหนื่อยก็พักสักหน่อย ลุกขึ้นมาใหม่ ตั้งใจทำงาน เบิกบาน สนุกสนาน เพื่อวันข้างหน้า สำราญสุขตลอดไป ♫

♫ มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์ตัวนิดๆ ขยันขันแข็ง ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์ตัวนิดๆ ขยันขันแข็ง ทำงานกันนะ ทำงานกันเถอะ น้า นา นา ทำงาน ทำงาน ลัล ลา ♫