นิทานเรื่อง หุ่นไม้พินอคคิโอ

♫ อุ๊ย อุ๊ย จมูกยาว จมูกยาว รู้ไหมว่าใครจมูกยาว เคยมั้ยได้ยินเรื่องราว พินอคคิโอ อุ๊ย อุ๊ย จมูกยาว จมูกยาว ดูประหลาดจังจมูกยาว หุ่นไม้ที่ใครเห็นก็ต้องร้อง โอ้โห พินอคคิโอ พินอคคิโอ พินอคคิโอ หุ่นไม้โกหก พินอคคิโอ พินอคคิโอ หุ่นไม้โกหก ♫

กาลครั้งหนึ่งในประเทศอิตาลี ประเทศที่มีรูปร่างเหมือนรองเท้าบูท ประเทศที่เต็มไปด้วยศิลปะมากไม้ ยังมีชายชราช่างแกะสลักไม้คนหนึ่งที่มีชื่อว่าเจพเพตโตผู้หงอยเหงา เพราะเขาอยู่คนเดียว ไม่มีลูก เขาจึงได้นำไม้มาแกะสลักเป็นหุ่นไม้ รูปร่างคล้ายกับเด็กชายหน้าตาน่ารัก และตั้งชื่อว่า พินอคคิโอ 

คืนนั้นนางฟ้าสีน้ำเงินใจดีองค์หนึ่ง อยากให้ชายชราเจพเพตโตมีความสุขจึงเสกให้พินอคคิโอมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ แต่นางฟ้าก็บอกกับพินอคคิโอว่า เขาจะเหมือนมนุษย์จริงๆก็ต่อเมื่อเป็นเด็กดีเท่านั้น พินอคคิโอให้สัญญาว่าจะเป็นเด็กดี เพราะอยากจะเป็นเหมือนมนุษย์จริงๆ และนางฟ้าได้เตือนเขาว่าหากเขาผิดคำสัญญาล่ะก็จะได้เจอเรื่องไม่ดี แต่นางฟ้าไม่ยอมบอกว่าเรื่องไม่ดีนั้นคืออะไร 

ชายชราเจพเพตโตดีใจมากที่พินอคคิโอมีชีวิตเหมือนมนุษย์ขึ้นมาจริงๆ เขาจึงเลี้ยงดูพินอคคิโอเป็นอย่างดี ตัดเย็บเสื้อผ้าให้พินอคคิโอใส่ ซื้อหนังสือให้อ่าน และพาพินอคคิโอไปโรงเรียน เขารักหุ่นไม้นี้เหมือนลูกจริงๆ 

วันและคืนผ่านไป ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี แต่แล้วก็มีเจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ เห็นชายชราเจพเพตโตดูแลพินิคคิโอดูแลอย่างดีแบบนั้นทุกวันก็เกิดอิจฉา มันจึงคิดแผนร้ายมาจัดการกับหุ่นไม้พินอคคิโอ 

เจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์จะนำเขาไปขายให้กับเจ้าของโรงละครหุ่นกระบอก ว่าแล้วมันจึงหลอกล่อพินอคคิโอให้หนีโรงเรียนไปเที่ยวที่โรงละคร เจ้าแมวขี้เกียจพูดว่า 

“แหนะ เจ้าหุ่นไม้ ไปกับข้าเถอะ จะมัวเป็นเด็กดีทำไม หึ ไปเที่ยวสนุกกับข้าดีกว่า” 

พินอคคิโอได้ยินคำว่าเที่ยวสนุกก็นึกสนใจ แต่ก็ยังลังเล หมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์จึงยุต่อไปว่า 

“โธ่เอ๊ย เจ้าหุ่นไม้ ไปเถอะน่า ไม่ต้องเรียนหรอก ทำตัวเป็นเด็กไม่ดีหน่อยน่า” 

พินอคคืโอลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับนางฟ้าสีน้ำเงินจนหมดสิ้น แล้วยังหลงเชื่อตามเจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์อีก ในที่สุดพินอคคิโอก็หนีโรงเรียน แล้ววิ่งตามเจ้าแมวขี้เกียจกับหมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ไป  

เมื่อมาถึงโรงละครหุ่นกระบอก เจ้าของโรงละครให้หุ่นไม้พินิคคิโอออกแสดง ปรากฎว่าพินอคคิโอกลายเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง เขาสนุกจนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่ชายชราเจพเพตโต พินอคคิโอออกแสดงทุกวัน วันจันทร์ก็แสดง วันอังคารก็แสดง วันพุธก็แสดง วันพฤหัสก็ยังแสดง วันศุกร์จนวันเสาร์เข้าวันอาทิตย์ก็ยังแสดง แสดง แสดง  

หายวันผ่านไปพินอคคิโอเหนื่อยมาก เพราะถูกบังคับให้แสดงทั้งวัน และพอถึงเวลาพักผ่อนก็ต้องถูกจับขังไว้ในกรงที่แน่นหนา หุ่นไม้พินอคคิโอไม่สามารถหนีออกไปได้ และเมื่อเวลาผ่านไปหลายวันเข้า พินอคคิโอก็คิดถึงบ้านและชายชราเจพเพตโตมาก ทันทีที่คิดได้ดังนี้ นางฟ้าสีน้ำเงินก็ปรากฎกายขึ้น นางฟ้าเอ่ยทักทายพินอคคิโอ 

“ว่าไง พินอคคิโอ” 

พินอคคิโอก็ตอบไปว่า 

“นางฟ้าสีน้ำเงิน ช่วยผมด้วย ผมอยากกลับบ้าน” 

“ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ” 

นางฟ้าสีน้ำเงินถามเพราะอยากรู้ความจริง แต่พินอคคิโอกลัวว่านางฟ้าจะไม่ช่วยเหลือตนหากว่าบอกความจริง ว่าตัวเองหนีออกจากโรงเรียนมา เขาจึงโกหกว่าถูกเจ้าของโรงละครไปดักจับตัวมา 

ทันทีที่พินอคคิโอโกหก จมูกของเขาก็ยืดยาวออกมา ยืดและยาว และยาว และยาววววววววว 

พินอคคิโอร้องด้วยความเจ็บปวด 

“โอ๊ย ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” 

♫ อุ๊ย อุ๊ย จมูกยาว จมูกยาว รู้ไหมว่าใครจมูกยาว เคยมั้ยได้ยินเรื่องราว พินอคคิโอ อุ๊ย อุ๊ย จมูกยาว จมูกยาว ดูประหลาดจังจมูกยาว หุ่นไม้ที่ใครเห็นก็ต้องร้อง โอ้โห พินอคคิโอ พินอคคิโอ พินอคคิโอ หุ่นไม้โกหก พินอคคิโอ พินอคคิโอ หุ่นไม้โกหก ♫

เมื่อนางฟ้าเห็นดังนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าพินอคคิโอกำลังพูดโกหก นางฟ้าจึงร้องเพลงเพื่อสั่งสอนพินอคคิโอ 

♫ เธอจ๋า อย่ามาโกหกกัน จมูกที่ยาวออกมานั้น เพราะว่าเธอพูดโกหก เธอจ๋า อย่ามาโกหกกัน โกหกไม่ใช่เรื่องดี อย่าทำอย่างนี้ พูดความจริง พูดความจริง พูดความจริงเสียทีเถอะ พูดความจริง พูดความจริง พูดความจริงเสียทีเถอะ ♫

นางฟ้าเตือนให้เขาพูดความจริง พินอคคิโอจึงยอมเล่าว่าหนีออกจากโรงเรียนมาเที่ยวจนมาถูกขังอยู่ที่นี่ เมื่อพินอคคิโอพูดความจริง จมูกก็ค่อยๆหดสั้นเข้า สั้นเข้า จนกลับมาเป็นปกติ นางฟ้าเห็นดังนั้นจึงเชื่อและได้ช่วยให้พินอคคิอออกมาจากกรงขัง และบอกให้เขารีบกลับบ้าน พินอคคิโอรับปาก 

“ขอบคุณครับ ผมจะรับกลับบ้านไปหาพ่อเจพเพตโตทันที” 

พินอคคิโอเดินทางเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่แล้ว ระหว่างทาง พินอคคิโอได้พบคนลากรถที่บรรทุกเด็กๆมาเต็มรถ ขนลากรถได้ชักชวนให้ไปเที่ยวเมืองแสนสนุกด้วยกัน พินอคคิโอนึกสนุกเลยคิดว่าไปเที่ยวเมืองแสนสนุกดีกว่า 

พินอคคิโอทำผิดซ้ำเป็นครั้งที่สอง เขาเหลวไหล ออกเดินทางไปเมืองแสนสนุกกับคนลากรถนั้น เมื่อขบวนรถลากมาถึงเมืองแสนสนุก คนลากรถก็กลับแสดงความโหดเหี้ยมออกมาด้วยการหวดแส้โบยเด็กๆที่มากับรถลาก และยังบังคับให้ทำงาน เด็ฏที่ถูกโบยก็จะกลายเป็นลา พินอคคิโอเองก็ถูกโบยเช่นกัน ทำให้หูของเขายื่นยาวและมีหางงอกออกมาเหมือนลา ตอนนั้นเด็กๆทั้งหลายพากันตกใจกลัว วิ่งหนีกันไปคนละทิศคนละทาง เกิดความโกลาหลวุ่นวายขึ้น พินอคคิโอจึงอาศัยช่วงนี้แอบหนีออกมาได้  

พอหลบหนีออกมาได้ พินอคคิโอรู้ข่าวจากนกพิราบว่า ชายชราเจพเพตโตพ่อของเขาออกพายเรือตามหาเขาและถูกฉลามยักษ์กลืนเข้าไป พินิคคิโอนึกห่วงพ่อผู้มีพระคุณที่เลี้ยงดูเขามาตลอด เขาได้ตัดสินใจไปช่วยทันที เมื่อถึงที่นั่นฉลามยักษ์ก็โผล่ขึ้นมาฮุบแพเข้าท้องมัน พินอคคิโอตกใจร้องเสียงดัง 

“โอ๊ย ปล่อยนะ เจ้าฉลามร้าย”  

ภายในท้องฉลามนั้นมืดสนิท แต่พินอคคิโอได้พบกับเจพเพตโตพ่อของเขา พินอคคิโอร้องไห้สำนึกผิดที่หนีออกมาตั้งแต่แรก เจพเพตโตดีใจมากที่ได้เจอพินอคคิโออีกครั้ง ทั้งสองพ่อลูกหาทางออกจากท้องฉลามด้วยการจุดไฟ ฉลามยักษ์จึงสำลักควันไฟจามออกมาอย่างแรง ทำให้พินอคคิโอและพ่อพร้อมด้วยแพนั้นลอยออกมาจากท้องฉลาม พินอคคิโอออกแรงพายแพฝ่าคลื่นลมกลับมาจนถึงฝั่งได้ในที่สุด แต่เขาก็หมดแรงจนสลบไป พ่ออุ้มพินอคคิโอกลับบ้าน ทันใดหูและหางลาของพินอคคิโอก็หายไป นางฟ้าปรากฎกายขึ้น พร้อมโบกคทาวิเศษ และแล้วพินอคคิโอก็ฟื้นขึ้นมากลายเป็นมนุษย์จริงๆ สองพ่อลูกโผเข้ากอดกันด้วยความดีใจ  

ตั้งแต่นั้นมา พินอคคิโอก็เปลี่ยนเป็นเด็กชายน่ารัก ขยันขันแข็ง ไปโรงเรีนทุกวัน และไม่โกหกอีกต่อไป สองพ่อลูกจึงได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดมา 

♫ เธอจ๋า อย่ามาโกหกกัน จมูกที่ยาวออกมานั้น เพราะว่าเธอพูดโกหก เธอจ๋า อย่ามาโกหกกัน โกหกไม่ใช่เรื่องดี อย่าทำอย่างนี้ พูดความจริง พูดความจริง พูดความจริงเสียทีเถอะ พูดความจริง พูดความจริง พูดความจริงเสียทีเถอะ ♫